فارسی
این نانوذرات به دلیل ویژگیهای منحصر به فردی از جمله سختی بالا، استحکام بالا، نقطه ذوب بالا، مقاومت به شوک حرارتی خوب، هدایت حرارتی و الکتریکی بالا، نرخ تبخیر پایین، پایداری در حالت فاز جامد و شفافیت در برابر نوترون کاربردهای گستردهای در صنعت هستهای و نظامی از جمله مورد استفاده در ساخت آرایه هاي انتشار میدانی، پوششهاي نفوذ کننده در ذرات UO2 در صنعت هستهای، تولید الکترودها، فیلمانها، قطعات دیر گداز و غلافهای محافظت کننده از فلزات موجود در ترموکوپلها میباشد. مورد استفاده قرار گیرد.
دکتر سید علی حسن زاده تبریزی عضو هیات علمی دانشگاه در گفتگو با واحد اطلاع رسانی اظهار داشت: معمولاً برای تولید کاربیدهایی نظیر کاربید زیرکونیوم، نیاز به دماهای بالا و در نتیجه استفاده از کوره‌های دمای بالاست. این امر باعث افزایش هزینه‌های تولید می‌شود و افزون بر آن به دلیل دمای بالا، ساختار نانو تشکیل نخواهد شد. هدف از این تحقیق تولید نانو ذرات کاربید زیرکونیوم از ماده‌ی اولیه اکسیدی به روشی بوده که بدون استفاده از کوره این ماده را سنتز کند.
به این ترتیب در کنار تولید کاربید زیرکونیم نانوساختار، هزینه‌ی تولید نیز کاهش خواهد یافت.
دکتر حسن زاده در خصوص نحوه‌ی ساخت و ارزیابی این نانوذرات گفت: «در این طرح نانو ذرات کاربید زیرکونیوم از مواد اولیه‌ی اکسیدی ارزان قیمت نسبت به پودر فلز زیرکونیوم و به روش مکانوشیمیایی تولید شده است. برای این منظور مواد اولیه طبق واکنش استوکیومتری، در زمان‌های مختلف و با درصد وزنی‌های متفاوت از عامل احیایی منیزیم آسیا شدند. پس از آن نانوپودرهای سنتز شده به کمک روش‌های مختلف از جمله XRD، DTA، FE-SEM و TEM مورد ارزیابی قرار گرفتند.»
وی در ادامه افزود: «نتایج این تحقیق نشان داده که فرایند مکانوشیمیایی، راهکاری مناسب برای تولید کاربید زیرکونیوم نانو ساختار بدون استفاده از عملیات حرارتی بالاست. علاوه بر این درصد وزنی منیزیم نقش کلیدی در انجام واکنش‌ها دارد؛ به طوری که میزان کمتر یا بیشتر از مقدار بهینه، واکنش تولید را متوقف می‌کند.»
لازم به ذکر است این تحقیقات با همکاری دکتر سید علی حسن زاده تبریزی- عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد، دانیال داودی- کارشناس ارشد مهندسی مواد و عضو با شگاه پژوهشگران و نخبگان دانشگاه آزا د اسلامی واحد نجف آباد ، دکتر امیر حسین امامی عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد و سامان سلحشور دانشجوی دکتری مهندسی مواد صورت گرفته که نتایج آن در مجله‌ی Ceramics International (جلد 41، شماره 7، سال 2015، صفحات 8397 تا 8401) منتشر شده است.
