فارسی
هاجر وطنی دانشجوی کار‌شناسی ارشد رشته کامپیو‌تر واحد نجف‌آباد اظهار کرد: «قبل از سن هجده سالگی و در شرایطی که با مخالفت شدید اطرافیان و حتی آموزش و پرورش مواجه بودم، وارد دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد شدم. در رشته‌های نظری کتاب‌های زیادی برای محصلان نابینا وجود دارد ولی برای من این‌گونه نبود و هزینه زیادی را برای گویا کردن کتاب‌های مورد نیازم صرف کردم. مسئولان پژوهشی باید بدانند که یک معلول نابینا به زیرساخت‌های پژوهشی بیشتری نیاز دارد.»
وطنی، داشتن هدف، انگیزه و تلاش بی‌وقفه را از جمله رموز موفقیت خود دانست و افزود: «هیچ موفقیتی در لحظه به دست نیامده است. موفقیت چیزی است که باید برای آن جنگید. می‌خواهم در مقطع دکتری ادامه تحصیل بدهم و علی‌رغم همه محدودیت‌ها بتوانم استاد دانشگاه شوم. باید همه بدانند که معلولیت توجیه مناسبی برای نرسیدن به اهداف والای انسان‌ها نیست و من برای رسیدن به این اهداف آنقدر می‌جنگم تا همگی آنها محقق شوند.»
وی در باره برخورد همکلاسی‌ها و افراد جامعه نسبت به معلولیتش به آنا گفت: «برخورد همکلاسی‌هایم را خیلی دوست دارم. علی‌رغم اینکه من بخشی از توانایی‌های آنان را ندارم و آنان نیز می‌دانند که من نابینا هستم، باز هم احساس رقابت با من دارند و این برایم خوشایند است. اما در جامعه وضع به شکل دیگری است. مردم باید قبول کنند معلولیت به هیچ عنوان نتیجه خشم خداوند نیست، بلکه به اعتقاد من خداوند لطف پایان ناپذیری نسبت به بچه‌های معلول دارد. باید جامعه‌ای داشته باشیم که افراد معلول همانند دیگر افراد عادی جامعه در کنار هم بتوانند رشد کنند.»
هاجر وطنی از به تحریر در آمدن زندگی نامه خودش گفت و افزود: «اکنون سرگرم نوشتن کتاب زندگینامه خودم هستم که شامل سختی‌ها و موفقیت‌های زندگی‌ام هست. دوست دارم بعد از من هر نابینایی در هر رشته‌ای که به آن علاقه دارد تحصیل کند و آن‌گونه که من به خاطر نبود کتاب و امکانات پژوهشی دچار مشکلات شدم، آنان با این محدودیت‌ها مواجه نشوند. دیگران باید به این باور برسند که ما هیچ محدودیتی برای ادامه تحصیل و کار کردن نداریم. ولی متاسفانه اغلب افراد قبل از بررسی، صلاحیت‌های ما را از بُعد معلولیتمان قضاوت می‌کنند و این برای ما مشکل ساز است.»
وی یادآور شد: «البته در دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد به ما اهمیت زیادی داده و امکانات خوبی برای ادامه تحصیلمان فراهم شده است که لازم است از حمایت‌های رئیس دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد و رئیس دانشکده کامپیو‌تر این دانشگاه که به بهترین شکل ممکن از من حمایت کرده‌اند، تشکر و قدردانی کنم.»
