به گزارش روابط عمومی واحدنجف‌آباد، شیما صفازاده در همایش ملی «تولید دانش سلامتی درمواجهه با کرونا و حکمرانی در جهان پساکرونا» که به صورت مجازی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد برگزار شد به ارائه مسائل و مشکلات پرستاران در بحران کووید ـ ۱۹ پرداخت.

وی، فرسودگی شغلی پرستاران و ایجاد بحران‌های روانی برای این قشر را از مهم‌ترین مشکلات دانست و اظهار کرد: این بحران به طور ناگهانی شروع شد و هنوز هم در دنیا ناشناخته است و سیستم درمانی ما نیز آمادگی لازم برای مقابله با آن را نداشت.

مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با اشاره به اینکه نظام سلامت زیرساخت‌های لازم را فراهم نکرده بود، گفت: آماده نبودن زیرساخت‌ها مشکلات و بحران‌های زیادی را برای پرستاران به وجود آورد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به تنش‌های روانی پرستاران مبنی بر کمبود نیروی انسانی و جابجایی پرستاران اشاره کرد که هنوز هم ادامه دارد.

صفازاده افزود: پرستاران با جابجایی فرایندهای جدیدی را تجربه کردند، به همین دلیل دیدگاه آنان تغییر کرد و از سویی علاوه بر مشکلات کاری خود نگرانی‌های زیادی نیز برای خانواده خود داشتند.

«تبعیض بین پرستاران در جابجایی آنان و اعزام به بخش‌های بیماران کرونایی»، «نحوه تقسیم کار و تعداد بیماران و تعداد شیفت‌ها» و «همراه نبودن برخی پزشکان با پرستاران» از دیگر مشکلاتی بود که مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به آن اشاره کرد.

مقایسه پرستاران با زمان جنگ دارای بار منفی و مثبت است

وی در ادامه مقایسه پرستاران با زمان جنگ را دارای بار منفی و مثبت خواند و توضیح داد: این مقایسه از یک سو خوب بود، اما از دیدگاهی دیگر موجب می‌شد پرستاران استرس داشته باشند.

مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان افزود: کمبود نیروی انسانی، افزایش تعداد تخت‌های مراقبت‌های ویژه، اجرای ناقص پروتکل‌ها و سردرگمی پرستاران، تقسیم کار نامناسب و توجه اندک به مسائل روحی و روانی و مسائل مرتبط به روانپزشکی پیشین، کمبود وسایل حفاظت فردی و تقسیم ناعادلانه منابع مالی از دیگر مشکلات پرستاران در دوران کرونا بود.

صفازاده به بیمار شدن پرستاران در بحران کرونا اشاره کرد و گفت: از ابتدای بحران تا پایان مهر گذشته حدود ۲ هزار نفر از پرستاران دچار بیماری شدند که برخی از آنها هنوز هم سلامتی خود را به دست نیاورده‌اند.

وی افزود: به اندازه‌ای که به فکر بیماران بودیم به فکر پرستاران نبودیم، در نتیجه بی‌اعتمادی بین پرستاران نیز به وجود آمد.

مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به ارائه راهکارها پرداخت و گفت: ترویج کار گروهی در بحران، تعامل مناسب بین معاونت پرستاری وزارت بهداشت برای پیگیری مسائل و مشکلات پرستاران، احترام درون حرفه‌ای، حمایت‌های روانی از پرستاران، پایه‌گذاری توجه به سلامت روان آنان و تأکید بر اجرای قانون کاهش سلامت کاری و ابزارهای تشویق می‌تواند در حمایت از پرستاران موثر باشد.